Hamsi Kuşu Yemeğinin Ana Malzemesi Nedir? Bir Tavadan Yükselen Hikâye
Soğuk bir Karadeniz sabahında, mutfağın camı buğulanmıştı. Dışarıda dalgalar hırçındı ama içeride bir sıcaklık vardı. Masanın başında Ali oturuyordu; elinde çay, gözlerinde dalgın bir düşünce. Karşısında eşi Elif, elinde hamsileri temizliyor, bir yandan da mırıldanıyordu:
“Sen balığı sadece pişirmek olarak görüyorsun Ali, oysa hamsiyle bir hikâye kurmak lazım.”
Ali gülümsedi. “Hikâyeyi midemiz anlatır Elif,” dedi, “önemli olan sonuç.”
Elif başını kaldırdı, gözleri parladı. “İşte senin farkın bu! Sen hep sonucu düşünürsün, bense süreci…”
O an mutfakta yalnızca hamsi değil, bir diyalog da pişmeye başlamıştı.
—
Hamsi Kuşunun Kalbi: Hamsi’nin Kendisi
Ali, balığı çözüm gibi görüyordu. “Ana malzeme belli: hamsi,” diyordu kendinden emin bir tonda. “Onsuz hiçbir şey olmaz. Ne soğan, ne un, ne yağ… Hamsi kuşunun kalbi, o gümüş pullu balıktır.”
Elif ise daha duygusal yaklaşıyordu. “Evet, hamsi ana malzeme ama asıl tat ondan değil, onu nasıl sardığından, ne kadar sevgiyle hazırladığından gelir,” dedi. Ellerini yıkadı, bir hamsiyi avuçlarında tuttu, sanki bir bebekmiş gibi özenle baktı. “Bak, bu balık denizden yeni çıkmış; içinde Karadeniz’in tuzu, rüzgârın hikâyesi var. Sen buna sadece ‘malzeme’ diyorsun.”
Ali sustu. Elif’in bu bakışı, her zaman olduğu gibi taş gibi mantığını yumuşatmıştı.
—
Hamsinin Ötesinde: Kadın Eliyle Lezzet, Erkek Aklıyla Düzen
Ali’nin aklında plan netti: hamsiler filetolanacak, mısır ununa bulanacak, yüksek ateşte çıtır çıtır kızaracak. Stratejik, pratik, zamanında sonuç.
Elif’in dünyası bambaşkaydı: soğan ince ince doğranmalı, tuzla ovulmalı, maydanozla kucaklaşmalı, hamsiyle sarılmalı… “Yemeğin ruhu bu,” diyordu.
İşte tam da burada Hamsi Kuşu yemeğinin ana malzemesi kendini belli ediyordu:
Sadece hamsi değil, bir denge. Erkeklerin planı, kadınların duygusu. Akıl ve kalp. Tuz ve tat.
Elif hamsileri dizerken, Ali tavayı hazırladı. Aralarında sessiz bir uyum doğdu; her ikisi de farkında olmadan bir orkestranın parçası olmuştu.
—
Hamsi Kuşunun Hikâyesi: Tava Üzerinde Birlik
Tava kızdıkça mutfağa yayılan koku, çocukluk anılarını çağırdı. Elif’in babası da hamsiyi böyle pişirirdi; sobanın üstünde, küçük bir döküm tavada. “Baban da böyle yapardı,” dedi Ali, sesi yumuşak.
Elif gülümsedi. “Evet, ama annem hep en son bir limon sıkar, ‘hayata biraz ekşilik yakışır’ derdi.”
Tava fokurdamaya başladı. Ali bir spatula aldı, Elif elini onun elinin üstüne koydu. “Çevirirken acele etme,” dedi. “Sabır, hamsinin sırrıdır.”
Ali başını salladı. “Demek ana malzeme sabırmış,” diye fısıldadı.
Elif güldü. “Belki de sevgi. Belki de ikisi birden.”
—
Hamsi Kuşu: Denizin Kalbinden Sofranın Hikâyesine
Yemek piştiğinde mutfağı sardı o tanıdık koku: mısır ununun topraksı sıcaklığı, hamsinin tuzlu sesi, yağın altın parıltısı. Ali bir lokma aldı, gözlerini kapattı.
“Elif,” dedi, “sen haklıymışsın.”
“Ne konuda?”
“Bu yemeğin ana malzemesi hamsi değilmiş. Bizmişiz.”
O an mutfakta sadece bir yemek değil, bir bağ da pişmişti. Hamsi kuşu, Karadeniz’in dalgasından doğup iki insanın hikâyesine karışmıştı.
—
Hamsi Kuşunun Ana Malzemesi: Birlik ve Ruh
Sorunun cevabı hâlâ aynı: Evet, ana malzeme hamsidir. Ama o hamsi, soğuk bir balık olmaktan çıkıp bir hikâyeye dönüşürse, işte o zaman gerçek lezzet ortaya çıkar.
Bir kadının sabrıyla, bir erkeğin planıyla, iki kalbin aynı tavanın başında birleştiği anda hamsi kuşu sadece bir yemek değil, bir anı olur.
—
Sonuç: Bir Lokmada Hikâye, Bir Hikâyede Hayat
Hamsi kuşunun ana malzemesi hamsidir; ama onu anlamlandıran sevgi, sabır ve paylaşmadır.
Bu yemek, Karadeniz’in dalgalarından gelen bir melodidir aslında: erkek aklının düzenini, kadın kalbinin zarafetini aynı tencerede buluşturan bir müzik.
Bir gün hamsi kuşu pişirirken, malzeme listesini değil; o tavadaki sesi dinleyin. Belki de cevap oradadır.
Tavanın cızırtısında, soğanın tatlı kokusunda, hamsinin kanadında…
Birlikte pişirilen her şey, biraz daha güzeldir.